Kızgınım,kırgınım
Yağmurlu bir kış günü gönlüme yediğim okun acısıyla yürüyorum
ıslanıyorum sırılsıklam ıslanıyorum
ama üşümüyorumelimde bir dal sigaram
aklımda sevdiğim
yüreğimde yaralarım
beynimde hayatım…
dert deryasında boğulurken herkes elimden tutup kurtarmak isterken beni
elim uzanmıyor hiçbirinin eline
hiçbiri kurtaramıyor beni
kurtarıcım beni tutmaktansa uçuruma itiyor
ateşe, tam ortasına kor olmuş yerine
içime kor düşürüyor bunlar aklımdayken hala ıslanıyorum
ama yağmura inat
soğuğa inat
ayaklarımı hissetmeme
inat güçlüyüm,ayaktayım,yıkılmadım demek için
inatla yürüyorum
çünkü bir gün gelecek bu dikenli yolda güller açacak biliyorum
gerekirse gözyaşlarımla sulayacağım gül tohumlarını
ama açacak o güller
nolursa olsun açacak
bir gün gözyaşlarımla büyüttüğüm o güller bana gülücük getirecek
o zaman rüzgar esmeyecek çünkü rüzgar estiğinde mutluluğumu da götürüyor
işte o zaman rüzgar nedir unutacağım
mutlulukta boğulup ağlamayı unutacağım...